W okresie III dynastii, nazywanym też okresem Starego Państwa, architektura egipska nabrała nowego znaczenia i charakteru. Przełomowym stało się niewątpliwie wykorzystywanie bloków wapiennych, a także takich surowców jak bazalt czy granit. Wykorzystanie tych materiałów sprawiło, że architektura przestała być wytworem nietrwałym. Od tego bowiem momentu coraz więcej budowli (początkowo tylko grobowców) choćby w małych szczątkach zaczęło trwać na wieki.

Zastąpienie drewna i cegły trwałymi materiałami nie było jedynym co sprawiło, że architektura tamtego okresu narodziła się na nowo. W tym czasie zaczęto bowiem również wykorzystywać nowe rozwiązania. Tym kluczowym stały się piramidy schodkowe oraz nowe sposoby dekorowania fryzu. I jak się miało okazać, ówczesna architektura miała nadać kanon architekturze wielu kolejnych stuleci, aż po kres starożytnego Egiptu. Tym bardziej wspaniałe jest to, że najwybitniejsze dzieło tamtego właśnie okresu, grobowiec króla Dżesera, zachowało się po dziś dzień.